Volver a casa

'Travel is the only thing you buy that makes you richer'

Hola schatten!

Wat een dubbel gevoel om deze allerlaatste blog op mijn laptop te typen, in plaats van op het kleine schermpje van mijn telefoon. Nu zie ik sommigen van jullie denken: Huh? Ze kwam toch pas maandag 10 juni thuis? Dat is inderdaad wat mijn lieve enthousiaste opa in de reacties had verspreid. Maar wat hij en mijn twee oma’s niet wisten, is dat ik als verrassing een paar dagen eerder op kwam draven! Daarover later meer, eerst nog even een terugblik naar de laatste paar dagen van deze droomreis.

Mijn laatste dagje in Palomino eindigde zoals gewoonlijk op het strand, werkend aan mijn kleurtje. Dit keer gezellig vergezeld door een Duits meisje die ik bij de yogales had ontmoet. Zij heeft ook in China gestudeerd, dus we hadden lekker veel te bespreken. Meestal begint het eind van de middag, omdat we middenin het regenseizoen zitten, te storten. Liet dit nou net op het moment zijn dat we wat souveniertjes aan het shoppen waren. Het stadje was veranderd in één grote modderpoel. Ook de scooters namen het niet zo nauw meer en crossten door de plassen. Nat pak gegarandeerd! De ochtend van het uitchecken eindigde met een kleine domper. Ik liet mijn tasje met daarin mijn portemonnee even een paar minuten onbeheerd, kwam nietsvermoedend terug en zag tot mijn schrik dat mijn portemonnee open stond. En weg was een deel van mijn geld. De enige die in de kamer was geweest was de schoonmaakster, maar die ontkende natuurlijk glashard dat ze iets had gedaan. Het hostel kon niets voor me betekenen, omdat ik mijn spullen niet in het kluisje had. Met andere woorden, het was mijn eigen probleem. Dit had me wel weer op scherp gezet, want ik merkte dat ik zo aan het einde van mijn reis iets makkelijker met mijn spullen omging. Sorry pap, dan jou maar weer bellen ;)

Na Palomino ging ik met de nachtbus terug naar Bogota. Dat ging, mij kennende, natuurlijk eerst weer even gepaard met wat stress. Eenmaal op het busstation aangekomen had ik een kwartier om mijn bus te halen. Ging makkelijk lukken, zou je denken. Totdat mijn creditcard besloot het even niet te doen en ik ergens cash vandaan moest toveren, wat ik na het incidentje met de schoonmaakster natuurlijk niet meer had. Rennend met mijn backpack door de vertrekhal zocht ik zwetend een pinautomaat en zat ik nét op tijd in de bus. Tijd om te relaxen, en daar had ik gelukkig meer dan 18(!!!) uur voor.

De laatste dagen in Bogota, Colombia én dit geweldige continent bracht ik door met nog wat sightseeing dat ik de eerste keer in de stad overgeslagen had. Ik deed samen met een Française de ‘Breaking Borders’ tour. We bezochten een probleemwijk in de stad, waar drugs en geweld bij het dagelijks leven horen. We namen een kijkje bij projecten die georganiseerd worden door deze organisatie om, in dit geval vrouwen, uit de drugswereld te houden. Wát een besef momentje weer. De armoede en vervallen huizen die ik daar zag, maakte me een beetje verdrietig. Om na deze heftige tour met wat luchtigs af te sluiten, bezochten we het Museo Del Oro. Door middel van een audiotour deden we wat kennis op over de indrukwekkende goudcollectie van Colombia. Toch nog een erg gezellige middag!

Mijn laatste nachtje kon ik lekker doorbrengen bij een Nederlands meisje die ik tijdens mijn reis door Colombia had ontmoet. Zij woont met haar vriend in Bogota. Op deze manier kon ik mij een beetje rustig voorbereiden op de mega lange reis die mij te wachten stond: 33 uur met drie overstappen. Tja, het moest zo goedkoop mogelijk natuurlijk. Ik vloog vanaf Bogota eerst naar het Canadese Toronto, waar ik elf uur moest overbruggen. De eerste uren besloot ik nog wat bij te slapen. Hoewel ik na al die nachtbussen toch best wel een beetje rechtop kan tukken, is het nog steeds niet ideaal. Aangezien dit vliegveld allemaal stoelen met armleuningen had neergezet, werd de grond mijn bed. Ik was tenslotte nog steeds een backpacker! Na Toronto vloog ik door naar München, waar ik nog eens zes uur moest wachten op mijn vlucht naar Amsterdam. Ook hier deed ik weer even lekker mijn ogen dicht, maar dit werd ruw verstoord door een bewaker die vond ik dat drie stoelen innam met mijn gesnurk. Maar meneer, de hele gate is nog leeg! Ik wil het niet hardop zeggen, maar wat een Duitser...

Met een uurtje vliegen was ik gelukkig al in Amsterdam, waar me een verrassing te wachten stond: Esmée kwam me ophalen! Ook zij was een half jaar in het buitenland geweest, waardoor we elkaar in januari nét mis waren gelopen. Long time no see dus! Na een tijdje knuffelen was het tijd voor mijn verrassing. Opa Dirk, oma Janny en oma Bien wisten allemaal niet dat ik thuis zou komen. Dit was ook een kleine verrassing voor oma Janny haar verjaardag. Stiekem sloop ik naar binnen en stak mijn hoofd om de deur: VERRASSING! De stilte die er viel was hilarisch, ze wisten echt niet wat hen overkwam. Uiteindelijk waren ze allemaal helemaal verrast en blij dat ik weer terug was en werd ik plat geknuffeld. Ook kan ik niet wachten op het moment dat pap en mam eindelijk uit Vietnam terugkomen en ik hen weer zie. En ik moet toegeven, het is toch wel lekker om weer thuis te zijn. Ik kan nu enorm genieten van douchen zonder slippers, een frietje met een kaassoufflé (die had ik natuurlijk gelijk gehaald) en een glas water uit de kraan. Teruggekomen met duizend nieuwe herinneren, die ik aan iedereen mag vertellen. Maar ook een beetje verdrietig, dat deze prachtige reis erop zit. Ik heb eigenlijk maar één ding gedaan: verschrikkelijk genoten. Van alle prachtige natuur, pure bevolking en andere geweldige backpackers die ik heb ontmoet. Dit continent is zo ontzettend gaaf, ik kan het bijna niet onder woorden brengen. Ook vond ik al jullie reacties op mijn blog altijd super leuk. Zo veel enthousiasme! Mijn spaarrekening mag dan wel helemaal leeg zijn, maar dit is zeker niet mijn laatste reis. Dus, ik houd jullie op de hoogte ;) 

MUCHAS GRACIAS! 

Heel veel liefs van Juul

P.S. Ook kunnen jullie voor de allerlaatste keer genieten van mijn reisfoto's en de filmpjes van mijn terugkeer in Nederland! Aanschouw hier alvast opa en oma, die met liefde hielpen met uitpakken en schoonmaken <3