Viva Colombia

Hoi lieverds!

Inmiddels bevind ik mij in het allerlaatste land van mijn meer dan geweldige reis. Time flies when you’re having fun! Ook de tijd met Lara en Aniek is voorbij gevlogen. Onze laatste dagen brachten we door in Quito, de hoofdstad van Ecuador. Daar verbleven we in een super leuk hostel en ontmoetten we erg veel nieuwe, gezellige mensen. We ontdekten de stad door middel van een walking tour. Een super enthousiaste gids nam ons mee en vertelde over het dagelijkse leven in de hoofdstad. Ook kwamen de geschiedenis en het feit dat Ecuador politiek gezien eigenlijk ontzettend onstabiel is aan bod. Na deze leuke tour en een verdiende lunch vertrokken we samen met de Engelse Beth naar ‘Mitad del Mundo’ of ook wel ‘het middelpunt van de wereld’. Een uurtje van Quito bevindt zich namelijk de evenaar. Na een kleine vertraging met de bus kwamen we precies rond sluitingstijd van het park aan, waardoor we ongezien naar binnen glipten. We deden nog snel wat proefjes die alleen op de evenaar schijnen te lukken en vertrokken daarna weer richting de stad. Kort, maar krachtig.

De volgende dag stond een dagtripje naar Otavalo op de planning. Dit stadje ligt op twee uur bussen van Quito en staat bekend om de grootste openlucht markt van heel Zuid-Amerika. Dat betekende weer wat souvenirs scoren! ‘S avonds dompelden we ons onder in het nachtleven van Quito. Vanuit het hostel was er een kroegentocht georganiseerd, met eerst een uur onbeperkt(!) mojito’s drinken. Dit betekende voor de volgende dag niets meer dan uitkateren met burgers, friet en een lekkere mcflurry toe. 

Helaas was dit het einde van twee heerlijke weken Barnie on tour. Lara en Aniek vlogen terug naar Nederland en ik stapte op het vliegtuig richting mijn laatste bestemming: Colombia! Als eerste was de hoofdstad Bogota aan de beurt. Op het vliegveld ontmoette ik de Canadese Stephanie, waarmee ik de volgende dag wat cultuur ging snuiven. In Bogota is ontzettend veel streetart te vinden en dankzij een leuke tour werd duidelijk dat dit zoveel meer is dan alleen wat gekladder op de muur. Na een etentje met wat vrienden van Stephanie vermaakten we ons tijdens ‘Gringo Tuesday’. Dit is hét feestje van de week voor backpackers. Gelukkig waren er ook wat Colombiaanse mannen aanwezig, want geloof me, die mogen er zacht uitgedrukt zeker zijn. Sorry pap, dit wil jij vast niet weten ;). De kleine kater werd de volgende ochtend goed verholpen met een Colombiaanse foodtour, waarin we allerlei plaatselijke lekkernijen mochten proeven. Zo werden we getrakteerd op heerlijke lokale fruitsappen, chorizo en arepas. Een arepa is een broodje gemaakt van maïsdeeg, wat gevuld kan worden met bijvoorbeeld kaas, kip, maar ook met chocola. Mijn nieuwe verslaving!

Stephanie en ik besloten gezellig samen verder te gaan reizen. Onze volgende bestemming werd Salento. In dit schattige stadje kun je heerlijke Colombiaanse koffie drinken. Colombia is namelijk, na Brazilië en Vietnam, nummer drie op de lijst van de meest koffie producerende landen ter wereld. We bezochten dan ook een koffieplantage, waarbij we zelf de bonen mochten plukken en het hele proces uitgelegd kregen. Daarna konden we natuurlijk genieten van een lekker bakkie zwart goud. 

Naast koffie drinken zijn er rondom Salento ook nog prachtige hikes te doen. Elke keer zeg ik weer tegen mezelf dat dit toch écht voorlopig even mijn laatste hike is, maar ik vind het stiekem toch best wel leuk. Samen met Stephanie, de Belgische Anna en Franse Marie namen we de bus naar Valle de Cocora. Deze vallei staat bekend om zijn palmbomen, welke de allerhoogste ter wereld zijn. Tijdens een hike van ongeveer 14 kilometer kun je deze en ook het Colombiaanse regenwoud bewonderen. The odds were not in our favour, want na een paar minuten begon het te miezeren. Dat mocht de pret natuurlijk niet drukken. Ook toen het daarna met bakken uit de hemel kwam en het pad veranderde in een modderpoel, maakten we er een melig feestje van. Het werd een soort survivallen voor volwassenen. Je weet wel, vrijwillig door bush bush en modderpoelen banjeren en over gammele bruggetjes schuifelen. Ondanks de regen hadden we uiteindelijk een prachtig uitzicht over de vallei en de indrukwekkende palmbomen. Omdat we tot op het bot toe doorweekt en koud waren, was de warme douche terug in het hostel heerlijk. 

Op dit moment zitten we in de nachtbus naar Medellin, die we op een haar na nét niet gemist hadden. Door een gezellig etentje met de meiden vergaten we helemaal de tijd en rennen met je backpack is nog altijd niet ideaal. Het zal wel een gebroken nachtje worden, dus ik ga lekker mijn ogen dicht doen. Slaap lekker!

Liefs Juul