Thank god it’s Friday!

Hola amigos!

Mijn Spaans begint al ergens op te lijken hè ;) Ik ben voor twee weken neergestreken in Sucre, waar ik elke dag twee uur Spaanse les van mijn lerares Genesis krijg. De lessen zijn meestal vroeg in de ochtend, dus uitslapen is er helaas niet meer bij. Maar gelukkig zitten er meer reizigers in hetzelfde schuitje. Het hostel waar ik op dit moment verblijf is een echt studeerhostel: iedereen leert Spaans en na de lessen maken we samen huiswerk. Want gedeelde smart is zoiets als halve smart.

Mijn reis van Brazilië naar Sucre ging niet zonder slag of stoot. Veel andere reizigers hadden me gewaarschuwd voor de lange rijen bij de Boliviaanse grens. Daarom besloot ik vroeg te vertrekken, om er zeker van te zijn dat ik mijn nachttrein zou halen. Eenmaal bij de grens aangekomen had ik binnen vijf minuten mijn Boliviaanse stempel. Het grensdorpje bestond uit een kip en een paard en een koe, waardoor ik me de komende vijf uur dood verveelde. Eenmaal in de nachttrein werd ik steeds gestoord door een van de werknemers uit de trein. Deze aardige man van minstens zestig kwam telkens even kletsen en hield dit, ondanks mijn gebrekkige Spaans, stug vol. Daarna vroeg hij twijfelend of ik een selfie met hem wilde maken, wat ik natuurlijk niet kon weigeren.

Vroeg in de morgen kwam ik aan in Santa Cruz, de grooste stad van Bolivia. Hier bleef ik maar een dagje, omdat ik ‘s avonds mijn nachtbus naar Sucre had gepland. De stad zelf was niet zo bijzonder, al vonden de mensen dat wel van mij. In Bolivia ben ik een echte ‘gringo’, of ook wel op en top toerist. Ook ‘s avonds in de bus merkte ik duidelijk de cultuurverschillen. De locals lieten mij als Barneveldse helemaal thuis voelen door hun kippen mee op reis te nemen. Dit zorgde voor een kort nachtje, want zij hielden voor geen moment hun snavel. Ook stopte de bus in de middle of nowhere en riep de chauffeur dat er een plaspauze was. Eenmaal buiten zag ik tot mijn verbazing geen wc’s, maar wel allemaal Bolivianen die overal hun broek lieten zakken. Weer een ervaring rijker.

Eenmaal in Sucre kon ik eindelijk mijn hersenen weer aan het werk zetten. Naast Spaans leren is er natuurlijk ook tijd voor ontspanning. Omdat veel reizigers hier voor een langere tijd blijven, leer je elkaar goed kennen en voelt het echt als thuis. Ook het heerlijke havermout ontbijt draagt hier aan bij. Met een gezellige groep ben ik naar een traditionele Boliviaanse dansshow geweest, struinden we rond op een markt met prachtige kleurrijke stoffen en verkennen we stukje bij beetje ‘the white city’. Sucre heeft deze naam te danken aan alle prachtige witte huizen die de stad rijk is. Het hoogtepunt was misschien wel het bezoekje aan de plaatselijke chocoladefabriek, waar we konden zien hoe chocola gemaakt wordt en we ook alles mochten proeven. Gelukkig heb ik me hier ingeschreven voor bodypump lessen, want dat kon ik na deze middag wel weer gebruiken. Vanavond is het vanavond voor een feestje, want op zaterdag zijn er geen lessen. Thank god it’s Friday!

Liefs Juul