Blame it on the samba

Lieve allemaal,

Met nog zo’n 15 uur in deze bus te gaan, ben ik nog niet eens op de helft van mijn reis verder naar het noorden van Brazilië. Geen straf hoor, want slapen, goede boeken lezen op mijn e-reader (thanks pap en mam :)) en genieten van het prachtige landschap wisselen elkaar af. Omdat ik me nu wel een klein beetje begin te vervelen, is het tijd om jullie bij te praten!

Na Sao Paulo reisde ik verder naar Salvador, een stad in de staat Bahia. De straten zijn hier gevuld met groepen Brazilianen die dag en nacht op drums spelen, zingen en dansen. De prachtige kleurrijke huisjes maken de sfeer helemaal compleet. Ik ontmoette drie andere meiden met wie ik een Braziliaans concert bezocht. Ondanks dat we de liedjes niet kenden, werden we meegenomen in het enthousiasme van de fans en dansten we vrolijk mee. Deze stad is één groot feest!

Vijf uurtjes van Salvador ligt het plaatsje Lencois. Dit is de toegangspoort tot Chapada Diamantina, een prachtig nationaal park. Hier heb ik samen met een stel uit Londen en een Frans meisje twee dagen gehiked in de ongerepte natuur. Ik zou mezelf natuurlijk niet zijn als dit niet helemaal vlekkeloos verliep. De eerste dag zouden wij volgens onze gids een beetje kunnen inkomen met een ‘medium’ hike. Wat wij niet wisten, is dat ons klimmen en klauteren over rotsen en een rivier te wachten stond. Dit vereiste opperste concentratie, want een misstap betekende een nat pak. Na vier uur afzien werden we beloond met een prachtige waterval. De terugweg was nóg ruiger, waardoor van dat medium nooit iets terecht is gekomen. Zie je nou wel, niet te vertrouwen die Braziliaanse mannen ;)

Omdat onze benen de volgende dag nog een beetje protesteerden, besloten we het iets rustiger aan te doen. Een auto met gids reed ons het park door, dropte ons op een gave plek waar wij vervolgens kleine stukjes gingen hiken. Ook dit ging niet helemaal zonder slag of stoot. Onderweg kreeg de auto een lekke band door de hobbelige en niet geasfalteerde wegen. De gids liet ons vervolgens midden in de woestijn achter om een nieuwe band te halen, zonder te zeggen hoelang dit eigenlijk ging duren. En ook nog eens precies op het heetste moment van de dag, waardoor je uiteindelijk een ei op mijn voorhoofd kon bakken. Maar hey, dankzij hem kan ik jullie nu weer vermaken met een klein avontuur. Het zwemmen in de grotten met helderblauw water en onder grote watervallen waren er dan ook niet minder gaaf om. Wat een mooi stukje natuur!

De komende nacht breng ik dus nog door in de nachtbus. Best lekker, even niets hoeven doen en mijn vermoeide benen wat rust gunnen. Morgenochtend kom ik aan in Recife, waar ik gelijk door hoop te rollen naar de witte stranden. Wat is het leven van een backpacker toch vervelend he ;) Oh ja, en door de slechte WiFi in de bus, houden jullie de foto’s nog te goed. Ik zal jullie snel weer jaloers maken!

Lots of love